Uygulamaya başladığım dört yılda, bir şeylerin gizlendiğini keşfettim: Özel bir Instagram sayfasında arkadaşlarla enstantaneler paylaşmanın yanı sıra, kendim hiçbir şey göndermeden veya yorum yapmadan yabancıların sosyal medya içeriğini tüketiyordum. Bu sohbetlere güvenen ve bundan zevk alan bir kişinin bunlara katkıda bulunacağını düşünürsünüz – onların da teneke kutularda çikolatalı lav keki pişirdiklerini veya hiperbarik odaların ameliyattan sonra harikalar yaratabileceğini bildirir. Ama hayır. Başkalarının İnternet üzerinden ağ kurmasından hoşlansam bile, ikna olmuş bir spor ayakkabı olmaya devam ediyorum. Bir kalp simgesine tıklıyorum ve beğeni sayısına katkıda bulunuyorum, ancak sosyal medya katılımının halka açık doğasını benim için fazla performanslı buluyorum. Herkesin sahneye çıkabildiği online dünyada seyircilerin arasında oturup alkışlamayı seviyorum.
Ben pusuya yatmaya Covid’den bir yıl önce başladım. İki ofis işim oldu (biri bir tasarım firmasında editör olarak, diğeri bir dergide kıdemli editör olarak), yan tarafta serbest hikayeler yazdım ve San Francisco’daki dairem ile o zamanki erkek arkadaşımınki arasında gidip geldim. Oakland’daki ev. Sürekli olarak farklı toplantılar ve ulaşım türleri arasında gidip geliyordum ve hiçbir şey için yeterli zamanım olmuyordu – spor yapmak veya yemek hazırlamak için bile. Sonuç olarak, pantolonumun duvarları daralıyormuş gibi hissettim. Böylece WeightWatchers uygulamasını açtım.
Diyet ve egzersiz izleme araçlarının yanı sıra, beklemediğim bir şey daha vardı: sadece üyelere açık bir tür uygulama içi Instagram. Bu noktada, sosyal medyanın cazibesi benim için solmuştu. Karşılaştırma duygularının ve rahatsız edici yankı odalarının üzerindeydim. Ancak platformun adı Connect olan başka bir şeydi.
Diğer beslemelerimin aksine, coğrafi bölgem, çalışma alanım veya sosyoekonomik sınıfım nedeniyle tanıdığım bir insan havuzu değildi. Bunlar ortak bir sorunla birleşmiş insanlardı. Kıyı seçkinleri, Ortabatı çiftçileri, Florida sakinleri, doktorlar, eski üniversite sporcuları. Trump’ı seven insanlar. ondan nefret eden insanlar. Size sadece kilo vermekten bahsetmemiz gerektiğini gerçekten hatırlatmak isteyen insanlar. Muhtemelen gerçek hayatta hiç karşılaşmayacağım rastgele insanlarla dolu bir topluluktu, ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışmanın hikayelerini paylaştılar – ve yanlarında bulunan yorumlarda amigo kızlar.
Connect’in bir ağ geçidi ilacı olduğu ortaya çıktı. Şehir sakinlerinin hayatlarını belgeleyen bir Instagram hesabı olan Humans of New York’taki ve insanları, Betimleme hayatlarının mahremiyetlerini açığa çıkaran isimsiz kartpostallar göndermeye teşvik eden PostSecret’teki yorumlarda kendimi kendime bağırırken bulurdum. Emlak platformundaki en çılgın evlerin paylaşıldığı Zillow Gone Wild’da çevrimiçi tariflerin altındaki uzun yorum dizilerini takip ettim ve içeriden gelen şakaları emdim. Reddit’teki uzun “Ben o pislik miyim?” gönderilerinden bahsetmiyorum bile.
Ben pusuya yatmaya Covid’den bir yıl önce başladım. İki ofis işim oldu (biri bir tasarım firmasında editör olarak, diğeri bir dergide kıdemli editör olarak), yan tarafta serbest hikayeler yazdım ve San Francisco’daki dairem ile o zamanki erkek arkadaşımınki arasında gidip geldim. Oakland’daki ev. Sürekli olarak farklı toplantılar ve ulaşım türleri arasında gidip geliyordum ve hiçbir şey için yeterli zamanım olmuyordu – spor yapmak veya yemek hazırlamak için bile. Sonuç olarak, pantolonumun duvarları daralıyormuş gibi hissettim. Böylece WeightWatchers uygulamasını açtım.
Diyet ve egzersiz izleme araçlarının yanı sıra, beklemediğim bir şey daha vardı: sadece üyelere açık bir tür uygulama içi Instagram. Bu noktada, sosyal medyanın cazibesi benim için solmuştu. Karşılaştırma duygularının ve rahatsız edici yankı odalarının üzerindeydim. Ancak platformun adı Connect olan başka bir şeydi.
Diğer beslemelerimin aksine, coğrafi bölgem, çalışma alanım veya sosyoekonomik sınıfım nedeniyle tanıdığım bir insan havuzu değildi. Bunlar ortak bir sorunla birleşmiş insanlardı. Kıyı seçkinleri, Ortabatı çiftçileri, Florida sakinleri, doktorlar, eski üniversite sporcuları. Trump’ı seven insanlar. ondan nefret eden insanlar. Size sadece kilo vermekten bahsetmemiz gerektiğini gerçekten hatırlatmak isteyen insanlar. Muhtemelen gerçek hayatta hiç karşılaşmayacağım rastgele insanlarla dolu bir topluluktu, ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışmanın hikayelerini paylaştılar – ve yanlarında bulunan yorumlarda amigo kızlar.
Connect’in bir ağ geçidi ilacı olduğu ortaya çıktı. Şehir sakinlerinin hayatlarını belgeleyen bir Instagram hesabı olan Humans of New York’taki ve insanları, Betimleme hayatlarının mahremiyetlerini açığa çıkaran isimsiz kartpostallar göndermeye teşvik eden PostSecret’teki yorumlarda kendimi kendime bağırırken bulurdum. Emlak platformundaki en çılgın evlerin paylaşıldığı Zillow Gone Wild’da çevrimiçi tariflerin altındaki uzun yorum dizilerini takip ettim ve içeriden gelen şakaları emdim. Reddit’teki uzun “Ben o pislik miyim?” gönderilerinden bahsetmiyorum bile.