İspanyol gazeteciden Yunanistan’ın mülteci zulmünü anlatan kitap
Dünyanın en büyük sorunlarından biri sistemsiz göç.
Daha âlâ bir hayat umuduyla savaş ve yokluk ortasındaki ülkelerini terk edip yollara düşen binlerce insan ya yollarda canından oluyor ya da Yunanistan üzere insanlık onuruna yakışmayan muamelelerin uygulandığı ülkelerdeki kamplarda güç kurallar altında yaşıyor.
Yunanistan’ın göçmenlere zulmü sık sık haberlere husus olurken İspanyol gazeteci Jose Nunez Tena, Yunanistan’ın Yanya kenti yakınlarındaki Katsikas’taki bir mülteci kampında 2016 yılında mültecilerle bir arada geçirdiği 40 günü kitaplaştırdı.
Tena, “Shukran My Friends (Teşekkürler Kardeşim)” ismini verdiği kitabınını, mülteci kampında yaşadığı “zorlu günleri” ve kitap yazma sürecini AA’ya anlattı.
“Birikimlerimi paylaşmak istedim”
Mültecilere yardım etmek için istekli olarak 2016’da Yunanistan’a giden Tena, sistemsiz göçmenlere ve mültecilere yönelik kanılarında iç dünyasını ve bakış açısını değiştiren, burada yaşadığı olayları kaleme alarak, birikimlerini paylaşmak istediğini aktardı.
Tena, mültecilere yemek ve giyecek dağıtmak, sıkıntıları çözmede aracı olmak fikriyle başladığı seyahatin, istem dışı biçimde hayli farklı yerlere gittiğini sıkıntı lakin bununla birlikte hoşluğu de olan bu 40 günün sonunda yol rehberi olabilecek bir kitabın çıktığını söz etti.
“Nereli olursanız olun, insanlığınızdan utanıyorsunuz”
İspanyol gazeteci, “Mülteciler bezden yapılma, su geçiren çadırlarda bekletiliyordu. Yağmur yağdığında durum tam bir felaketti. Ayrıyeten ne kadar beklemeleri gerektiği, geleceklerinin ne olacağına ait hiç bir bilgi verilmiyordu.
sözlerini kullandı.
“En büyük yanılgı bilgi kirliliği ve önyargılar”
“Katsikas kampı benim için tam bir eğitim kursu oldu. Gözlerini açıp ağzını kapattığın bir dünya. Zira önyargıları yıkan şeyleri öğrenmeye başlıyorsun.” diyen Tena, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Gün ve gün bir arada olduğun beşerlerle bir süre daha sonra meselelerini da paylaşarak arkadaş oluyorsun. Aradıkları ne? niye ülkelerini terk ettiler? Bunları sorgulamaya başlıyorsun. Senin dünyan kadar pahalı diğer bir dünya olduğunun farkına varıyorsun.
Avrupa’daki birfazlaca kişi üzere benim de önyargılarım vardı. Bu önyargılar siyasal, dinî ve ırkla ilgili sebeplerden. En büyük kusur da bilgi kirliliğinin ve önyargıların tıpkı sepetin içine konulması.
Ama bu kamplara gittiğin vakit öğrenmeye başlıyorsun. Avrupa ve dünyanın geri kalanında epeyce fazla bilgi kirliliği ve üzerinde çok çalışılması ve kırılması gereken önyargılar var.”
“Ben berbatlardan kaçıyorum”
Tena, kampta en hayli çocuklarla yaptığı sohbetlerden etkilendiğini vurgulayarak, “Ya savaştan ya da DEAŞ’tan kaçanlar vardı. herkesin kıssası fazlaca etkileyici fakat en vurucuları çocuklarınki. Kampta hayli fazla çocuk vardı. Çocukların dünyaları farklı, hayli daha saf ve pak.
niçin konutlarından kaçmak ve Avrupa’da yeni bir hayat aramak zorunda olduklarını bilmiyorlardı. Suriyeli 7 yaşındaki bir çocuk, bana (Arkadaşım, ben makus değilim. Ben berbatlardan kaçıyorum) demişti. Aslında bu kamplardaki tüm mültecilerin hissettiği genel histi. Bunu her insanın anlaması lazım.” biçiminde konuştu.
“Avrupalı olmaktan utanma” duygusu
Yunanistan’daki mülteci kampının durumunu, sefaleti gördüğünde bir orta “Avrupalı olmaktan utanma” duygusu yaşadığını aktaran Tena, bunun “siyasi değil, insanlığından utanma manasında olduğunun” altını çizdi.
“Yunanistan onlar için ne kadar kalacakları aşikâr olmayan bir durak”
Ülkelerindeki savaştan kaçan Suriyeliler için birinci bakışta Yunanistan’a gelmenin manasının “Hedefimizi gerçekleştirdik. Bundan daha sonrası yalnızca sabırla beklemek.” olduğunu söyleyen Tena, bu niyetin vakit içinde nasıl değiştiğini şu sözlerle aktardı:
“Mülteciler Yunanistan’a birinci geldiklerinde (Artık Avrupa’da kalacağım) niyetiyle bir optimistlik hissediyorlardı. Lakin günler, haftalar, aylarca süren bekleyiş, belirsizlik ve kamptaki berbat koşullardan daha sonra kimileri Türkiye’ye geri dönmek, kimileri da Katsikas’da kalarak son amaçları Almanya’ya gitmek için dayanmaya devam etmeyi düşünüyordu.
Almanya diyorum zira onlar için Avrupa demek Almanya demekti. (İspanya’ya ya da öbür ülkelere gelin) dediğimizde her vakit (Hayır) karşılığını alıyorduk. Yunanistan onlar için yalnızca bir duraktı lakin ne kadar kalacakları muhakkak olmayan bir durak.”
“Önyargıları fakat diyalog kurarak yıkabiliriz”
Tena, “Rusya’ya karşı savaştan kaçan Ukraynalılara çabucak konutlarını açan Avrupalılar, birebir hali, ülkelerindeki savaştan kaçan Suriyeliler için göstermedi. Sence bunun sebebi ne?” biçimindeki bir soruya “Siyasetle, ideolojik ve dinî önyargılarla epeyce ilişkili olduğunu düşünüyorum lakin keşke tam karşılığını ben de bilsem. Cihatçılık Avrupa’da epey korkutan bir şey. Burada tabi önemli bir dezenformasyon var. Aslında kimilerinin berbat olarak gördüğü beşerler yalnızca berbatlardan kaçanlar. Lakin bunu görmek gerekiyor. Bu önyargıları lakin konuşarak, diyalog kurarak yıkabiliriz.” yanıtını verdi.
“Hafızamızın olmadığından dolayı da utanç duydum”
Katsikas kampındaki mültecilerin yerinde yarın öbür gün rastgele bir ulustan birilerinin de olabileceğini, şu anda Ukraynalılar üzere gelecekte farklı milletlerin de öteki ülkelerin yardımına muhtaçlığı olabileceğini lisana getiren Tena, “İspanya’dan da örnek verebiliriz. Çünkü yakın bir vakitte İç Savaş’tan ve diktatörlük devrinden (1936-1975) kaçan İspanyollar göç edip öteki ülkelerden yardım istedi.
Her ülkenin buna emsal bir geçmişi oldu ya da gelecekte olabilir. Yunanistan’da yaşadığım 40 günlük deneyimim bana ne kadar düşük hafızaya sahip olduğumuzu da hatırlattı. Bu yüzden, hafızamızın olmadığından dolayı da utanç duydum.” sözlerini kullandı.
Dünyanın en büyük sorunlarından biri sistemsiz göç.
Daha âlâ bir hayat umuduyla savaş ve yokluk ortasındaki ülkelerini terk edip yollara düşen binlerce insan ya yollarda canından oluyor ya da Yunanistan üzere insanlık onuruna yakışmayan muamelelerin uygulandığı ülkelerdeki kamplarda güç kurallar altında yaşıyor.
Yunanistan’ın göçmenlere zulmü sık sık haberlere husus olurken İspanyol gazeteci Jose Nunez Tena, Yunanistan’ın Yanya kenti yakınlarındaki Katsikas’taki bir mülteci kampında 2016 yılında mültecilerle bir arada geçirdiği 40 günü kitaplaştırdı.
Tena, “Shukran My Friends (Teşekkürler Kardeşim)” ismini verdiği kitabınını, mülteci kampında yaşadığı “zorlu günleri” ve kitap yazma sürecini AA’ya anlattı.
“Birikimlerimi paylaşmak istedim”
Mültecilere yardım etmek için istekli olarak 2016’da Yunanistan’a giden Tena, sistemsiz göçmenlere ve mültecilere yönelik kanılarında iç dünyasını ve bakış açısını değiştiren, burada yaşadığı olayları kaleme alarak, birikimlerini paylaşmak istediğini aktardı.
Tena, mültecilere yemek ve giyecek dağıtmak, sıkıntıları çözmede aracı olmak fikriyle başladığı seyahatin, istem dışı biçimde hayli farklı yerlere gittiğini sıkıntı lakin bununla birlikte hoşluğu de olan bu 40 günün sonunda yol rehberi olabilecek bir kitabın çıktığını söz etti.
“Nereli olursanız olun, insanlığınızdan utanıyorsunuz”
İspanyol gazeteci, “Mülteciler bezden yapılma, su geçiren çadırlarda bekletiliyordu. Yağmur yağdığında durum tam bir felaketti. Ayrıyeten ne kadar beklemeleri gerektiği, geleceklerinin ne olacağına ait hiç bir bilgi verilmiyordu.
sözlerini kullandı.
“En büyük yanılgı bilgi kirliliği ve önyargılar”
“Katsikas kampı benim için tam bir eğitim kursu oldu. Gözlerini açıp ağzını kapattığın bir dünya. Zira önyargıları yıkan şeyleri öğrenmeye başlıyorsun.” diyen Tena, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Gün ve gün bir arada olduğun beşerlerle bir süre daha sonra meselelerini da paylaşarak arkadaş oluyorsun. Aradıkları ne? niye ülkelerini terk ettiler? Bunları sorgulamaya başlıyorsun. Senin dünyan kadar pahalı diğer bir dünya olduğunun farkına varıyorsun.
Avrupa’daki birfazlaca kişi üzere benim de önyargılarım vardı. Bu önyargılar siyasal, dinî ve ırkla ilgili sebeplerden. En büyük kusur da bilgi kirliliğinin ve önyargıların tıpkı sepetin içine konulması.
Ama bu kamplara gittiğin vakit öğrenmeye başlıyorsun. Avrupa ve dünyanın geri kalanında epeyce fazla bilgi kirliliği ve üzerinde çok çalışılması ve kırılması gereken önyargılar var.”
“Ben berbatlardan kaçıyorum”
Tena, kampta en hayli çocuklarla yaptığı sohbetlerden etkilendiğini vurgulayarak, “Ya savaştan ya da DEAŞ’tan kaçanlar vardı. herkesin kıssası fazlaca etkileyici fakat en vurucuları çocuklarınki. Kampta hayli fazla çocuk vardı. Çocukların dünyaları farklı, hayli daha saf ve pak.
niçin konutlarından kaçmak ve Avrupa’da yeni bir hayat aramak zorunda olduklarını bilmiyorlardı. Suriyeli 7 yaşındaki bir çocuk, bana (Arkadaşım, ben makus değilim. Ben berbatlardan kaçıyorum) demişti. Aslında bu kamplardaki tüm mültecilerin hissettiği genel histi. Bunu her insanın anlaması lazım.” biçiminde konuştu.
“Avrupalı olmaktan utanma” duygusu
Yunanistan’daki mülteci kampının durumunu, sefaleti gördüğünde bir orta “Avrupalı olmaktan utanma” duygusu yaşadığını aktaran Tena, bunun “siyasi değil, insanlığından utanma manasında olduğunun” altını çizdi.
“Yunanistan onlar için ne kadar kalacakları aşikâr olmayan bir durak”
Ülkelerindeki savaştan kaçan Suriyeliler için birinci bakışta Yunanistan’a gelmenin manasının “Hedefimizi gerçekleştirdik. Bundan daha sonrası yalnızca sabırla beklemek.” olduğunu söyleyen Tena, bu niyetin vakit içinde nasıl değiştiğini şu sözlerle aktardı:
“Mülteciler Yunanistan’a birinci geldiklerinde (Artık Avrupa’da kalacağım) niyetiyle bir optimistlik hissediyorlardı. Lakin günler, haftalar, aylarca süren bekleyiş, belirsizlik ve kamptaki berbat koşullardan daha sonra kimileri Türkiye’ye geri dönmek, kimileri da Katsikas’da kalarak son amaçları Almanya’ya gitmek için dayanmaya devam etmeyi düşünüyordu.
Almanya diyorum zira onlar için Avrupa demek Almanya demekti. (İspanya’ya ya da öbür ülkelere gelin) dediğimizde her vakit (Hayır) karşılığını alıyorduk. Yunanistan onlar için yalnızca bir duraktı lakin ne kadar kalacakları muhakkak olmayan bir durak.”
“Önyargıları fakat diyalog kurarak yıkabiliriz”
Tena, “Rusya’ya karşı savaştan kaçan Ukraynalılara çabucak konutlarını açan Avrupalılar, birebir hali, ülkelerindeki savaştan kaçan Suriyeliler için göstermedi. Sence bunun sebebi ne?” biçimindeki bir soruya “Siyasetle, ideolojik ve dinî önyargılarla epeyce ilişkili olduğunu düşünüyorum lakin keşke tam karşılığını ben de bilsem. Cihatçılık Avrupa’da epey korkutan bir şey. Burada tabi önemli bir dezenformasyon var. Aslında kimilerinin berbat olarak gördüğü beşerler yalnızca berbatlardan kaçanlar. Lakin bunu görmek gerekiyor. Bu önyargıları lakin konuşarak, diyalog kurarak yıkabiliriz.” yanıtını verdi.
“Hafızamızın olmadığından dolayı da utanç duydum”
Katsikas kampındaki mültecilerin yerinde yarın öbür gün rastgele bir ulustan birilerinin de olabileceğini, şu anda Ukraynalılar üzere gelecekte farklı milletlerin de öteki ülkelerin yardımına muhtaçlığı olabileceğini lisana getiren Tena, “İspanya’dan da örnek verebiliriz. Çünkü yakın bir vakitte İç Savaş’tan ve diktatörlük devrinden (1936-1975) kaçan İspanyollar göç edip öteki ülkelerden yardım istedi.
Her ülkenin buna emsal bir geçmişi oldu ya da gelecekte olabilir. Yunanistan’da yaşadığım 40 günlük deneyimim bana ne kadar düşük hafızaya sahip olduğumuzu da hatırlattı. Bu yüzden, hafızamızın olmadığından dolayı da utanç duydum.” sözlerini kullandı.