Oda sıcaklığında elektriği kolayca iletebilen büyülü bir malzeme, muhtemelen uygarlığı dönüştürecek, elektrik direnci nedeniyle kaybedilen enerjiyi geri kazanacak ve yeni teknolojiler için olanaklar yaratacaktır.
Ancak prestijli Nature dergisinde Mart ayında yayınlanan böyle bir oda sıcaklığında süper iletken hakkında bir iddia, sonuçların yanlış olduğuna dair şüpheler uyandırdı ve hatta bazıları tarafından şüphelenildi.
Ancak şimdi Chicago Illinois Üniversitesi’nden bir araştırma grubu, önemli bir ölçümü doğruladıklarını bildirdi: elektrik direncinin görünürde ortadan kalkması.
Bu sonuç, malzemenin oda sıcaklığında bir süper iletken olduğunu kanıtlamaz, ancak diğer bilim adamlarını daha yakından incelemeye motive edebilir.
New York’taki Rochester Üniversitesi’nde makine mühendisliği ve fizik profesörü ve orijinal araştırmada önemli bir figür olan Ranga P. Dias, 70 Fahrenheit dereceye kadar – çok daha sıcak – malzemenin göründüğünü bildirdi. Diğer Süperiletkenlerden daha süperiletken olmak – inç kare başına 145.000 librelik bir basınçta sıkıştırıldığında, bu okyanusun en derin çukurlarının dibinde uygulanan basıncın yaklaşık 10 katıdır.
Yüksek basınç, malzemenin pratik kullanım bulma olasılığının düşük olduğu anlamına gelir, ancak keşif doğruysa, aslında günlük koşullar altında çalışan diğer süper iletkenlere yol gösterebilir.
Dr.’yi çevreleyen birkaç bilimsel tartışma olduğu için iddia şüpheyle karşılandı. Sonuçları yeniden oluşturmaya çalışan Dias ve diğer bilim adamları, süperiletkenliğe dair hiçbir kanıt bulamadılar.
doktor Dias, araştırmayı ticarileştirmek için Unearthly Materials adlı bir şirket kurdu ve bugüne kadar yatırımcılardan 16,5 milyon dolar fon sağladı.
Bu ay yayınlanan bir ön baskı makalesinde açıklanan yeni ölçümler, Chicago Illinois Üniversitesi’nde fizik ve kimya profesörü olan Russell J. Hemley liderliğindeki bir ekipten geliyor. doktor Makale henüz bilimsel bir dergi tarafından kabul edilmediği için Hemley yorum yapmayı reddetti.
Bununla birlikte, bu alanda saygı görmektedir ve raporu, Dr. Dias’ın süperiletkenlik hakkındaki iddiası.
Florida Üniversitesi’nde fizik profesörü olan ve Dr. dias oldu. “Bu bana onda bir şeyler olabileceğini düşündürüyor.”
Malzeme Dr. Dias, hidrojen ve biraz nitrojen ile birlikte gümüş beyazı nadir bir toprak metali olan lutesyumdan oluşur. Dr. Sağlanan örnek, Dr. Hemley’nin laboratuvarı, malzeme yüksek basınç altında soğutulurken bağımsız elektrik direnci ölçümleri yaptı.
doktor Hemley ve meslektaşları, malzemede elektrik direncinde büyük bir düşüş gözlemlediler. Bunlar 37 derece Fahrenheit kadar yüksek sıcaklıklarda meydana gelse de, Dr. Dias, diğer süper iletkenlere kıyasla hala sıcak olacağını açıkladı. Geçiş sıcaklıkları, malzemenin ne kadar sıkı sıkıştırıldığına bağlı olarak değişti.
“Bulgularımızı doğrulamak için elektrik direnci ölçümleri yaptılar” dedi Dr. bir röportajda slaytlar. “Mart ayındaki Nature makalemizde bildirdiğimizle çok iyi uyum sağlayan geçiş sıcaklığının basınca bağımlılığını gösteriyor.”
Ölçüler Dr. Hemley, süperiletkenlik için hiçbir kanıt sunmuyor. Belki de malzeme süper iletken değil, çok iyi bir iletkendir.
Rapor, içinde manyetik alan olup olmadığını belirlemek için yapılan ölçümleri içermiyordu. Meissner etkisi olarak bilinen bu fenomen, bir süper iletkenin kesin kanıtı olarak kabul edilir.
Daha önceki çalışmalarından bazıları Dr. Slaytlar hararetli tartışmalara yol açtı. Eleştirmenler, Dr. Hamlin, bazen deneylerden elde edilen verilerin nasıl işlendiğine dair önemli ayrıntıların atlandığını söylüyor. Nature dergisi, Dr. Sonuçların hala geçerli olduğunu söyleyen Dias ve diğer yazarlar.
doktor Hamlin ayrıca, Dr. Dias’ın Washington Eyalet Üniversitesi’ndeki 2013 doktora tezi, Dr. Hamlin’in kendi doktora tezi.
doktor Dias, tezinde başkalarının çalışmalarını kopyaladığını itiraf ediyor ve alıntılara yer vermesi gerektiğini düşünüyor. Daha önceki çalışmasında, bilimsel suistimali reddediyor.
Dr. slaytlar. “Bu bir kazaydı.”
Araştırma sonuçları Dr. Hemley’nin ekibi, Dr. Dias aslında lutesyum-hidrojen-nitrojen materyalinde yeni bir şey keşfetti.
Roma’daki Sapienza Üniversitesi’nde fizik profesörü olan Lilia Boeri, bunun yirmi yıl önce Bell Laboratuarlarında araştırmacı olan J. Hendrik Schön’ün New Jersey’de olduğu ortaya çıktığında bilimsel bir skandalın tekrarı olmadığının açık olduğunu söyledi. verilerini derledi ve bir dizi çığır açan keşif yaptığını iddia etti.
“Kesinlikle bir şey ürettiği ve bir şeyi ölçtüğü anlamında bu tamamen farklı bir hikaye” dedi Dr. Dr. slaytlar.
Bununla birlikte, “Bunun süperiletkenlik kanıtı mı yoksa sadece bir çeşit ilginç bir elektronik iletim mi bulduğu gerçekten net değil” diye ekledi.
Son yıllarda, hidritler olarak bilinen malzemeler, bugüne kadar gerekli tüm ezme basınçlarına sahip olmalarına rağmen, daha yüksek sıcaklıklarda çalışan süper iletkenler arayışında umut vaat ediyor. doktor Dias, onu lutesyum-hidrojen-azot karışımına götüren şeyin hidritler olduğunu söyledi.
Ancak Boeri, diğer hidritlerin standart süperiletkenlik teorisine uymasına rağmen, Dr. Ama slayt değil.
Daha önceki bir makalede, Dr. Hemley, Illinois Chicago Üniversitesi’nde fizik alanında yüksek lisans öğrencisi olan Adam Denchfield ve aynı üniversitede fizik profesörü yardımcısı olan Hyowon Park ile birlikte bunun nedenini araştırmacıların lutesyumun elektronik yapısındaki incelikleri gözden kaçırdıklarını söyleyerek açıklıyor. Daha yüksek süper iletken sıcaklık için bir açıklama sağlayabilecek hidrojen-azot bileşiği.
Öğelerin Dr. Dias’ın malzemesi farklı yapılarda yapılandırılabilir. Baskın yapı, renk değişikliğinden ve gözlemlenen diğer özelliklerden sorumlu olabilirken, süper iletken akımlar bileşikteki başka bir yapının daha küçük bir kısmından akar. Bu, neden tüm örneklerin, hatta hepsinin Dr. Üretilen slaytlar süper iletkendir.
Ama doktor Boeri etkilenmedi.
“Teorik argümanlar tamamen garip” dedi. doktor Boeri, en azından geleneksel teoriyi takip eden yüksek sıcaklıkta süper iletken bir malzemenin, bu malzemenin sahip olmadığı çok sert bir kafes yapısı gerektirdiğini ve makalenin bu konuyu ele almadığını söyledi.
Buffalo Üniversitesi’nde kimya profesörü olan Eva Zurek, hem Dr. Hemley hem de Dr. Dias ilk başta şüpheciydi ama şimdi kısmen fikrini değiştirdi.
Süper iletkenlerin sayısal simülasyonları, hesaplamaları gerçekleştirmek için basitleştirmeler içerir. Dr. Hemley’nin makalesi, hesaplamaların biraz farklı yapılması gerektiğini ve Dr. Zurek’in grubu bu modifikasyonları denediğinde aynı cevapları buldular.
“İmkansız olmadığını anladım” dedi Dr. geri. “Hemen göz ardı etmezdim, hadi bu şekilde koyalım.”
Ancak prestijli Nature dergisinde Mart ayında yayınlanan böyle bir oda sıcaklığında süper iletken hakkında bir iddia, sonuçların yanlış olduğuna dair şüpheler uyandırdı ve hatta bazıları tarafından şüphelenildi.
Ancak şimdi Chicago Illinois Üniversitesi’nden bir araştırma grubu, önemli bir ölçümü doğruladıklarını bildirdi: elektrik direncinin görünürde ortadan kalkması.
Bu sonuç, malzemenin oda sıcaklığında bir süper iletken olduğunu kanıtlamaz, ancak diğer bilim adamlarını daha yakından incelemeye motive edebilir.
New York’taki Rochester Üniversitesi’nde makine mühendisliği ve fizik profesörü ve orijinal araştırmada önemli bir figür olan Ranga P. Dias, 70 Fahrenheit dereceye kadar – çok daha sıcak – malzemenin göründüğünü bildirdi. Diğer Süperiletkenlerden daha süperiletken olmak – inç kare başına 145.000 librelik bir basınçta sıkıştırıldığında, bu okyanusun en derin çukurlarının dibinde uygulanan basıncın yaklaşık 10 katıdır.
Yüksek basınç, malzemenin pratik kullanım bulma olasılığının düşük olduğu anlamına gelir, ancak keşif doğruysa, aslında günlük koşullar altında çalışan diğer süper iletkenlere yol gösterebilir.
Dr.’yi çevreleyen birkaç bilimsel tartışma olduğu için iddia şüpheyle karşılandı. Sonuçları yeniden oluşturmaya çalışan Dias ve diğer bilim adamları, süperiletkenliğe dair hiçbir kanıt bulamadılar.
doktor Dias, araştırmayı ticarileştirmek için Unearthly Materials adlı bir şirket kurdu ve bugüne kadar yatırımcılardan 16,5 milyon dolar fon sağladı.
Bu ay yayınlanan bir ön baskı makalesinde açıklanan yeni ölçümler, Chicago Illinois Üniversitesi’nde fizik ve kimya profesörü olan Russell J. Hemley liderliğindeki bir ekipten geliyor. doktor Makale henüz bilimsel bir dergi tarafından kabul edilmediği için Hemley yorum yapmayı reddetti.
Bununla birlikte, bu alanda saygı görmektedir ve raporu, Dr. Dias’ın süperiletkenlik hakkındaki iddiası.
Florida Üniversitesi’nde fizik profesörü olan ve Dr. dias oldu. “Bu bana onda bir şeyler olabileceğini düşündürüyor.”
Malzeme Dr. Dias, hidrojen ve biraz nitrojen ile birlikte gümüş beyazı nadir bir toprak metali olan lutesyumdan oluşur. Dr. Sağlanan örnek, Dr. Hemley’nin laboratuvarı, malzeme yüksek basınç altında soğutulurken bağımsız elektrik direnci ölçümleri yaptı.
doktor Hemley ve meslektaşları, malzemede elektrik direncinde büyük bir düşüş gözlemlediler. Bunlar 37 derece Fahrenheit kadar yüksek sıcaklıklarda meydana gelse de, Dr. Dias, diğer süper iletkenlere kıyasla hala sıcak olacağını açıkladı. Geçiş sıcaklıkları, malzemenin ne kadar sıkı sıkıştırıldığına bağlı olarak değişti.
“Bulgularımızı doğrulamak için elektrik direnci ölçümleri yaptılar” dedi Dr. bir röportajda slaytlar. “Mart ayındaki Nature makalemizde bildirdiğimizle çok iyi uyum sağlayan geçiş sıcaklığının basınca bağımlılığını gösteriyor.”
Ölçüler Dr. Hemley, süperiletkenlik için hiçbir kanıt sunmuyor. Belki de malzeme süper iletken değil, çok iyi bir iletkendir.
Rapor, içinde manyetik alan olup olmadığını belirlemek için yapılan ölçümleri içermiyordu. Meissner etkisi olarak bilinen bu fenomen, bir süper iletkenin kesin kanıtı olarak kabul edilir.
Daha önceki çalışmalarından bazıları Dr. Slaytlar hararetli tartışmalara yol açtı. Eleştirmenler, Dr. Hamlin, bazen deneylerden elde edilen verilerin nasıl işlendiğine dair önemli ayrıntıların atlandığını söylüyor. Nature dergisi, Dr. Sonuçların hala geçerli olduğunu söyleyen Dias ve diğer yazarlar.
doktor Hamlin ayrıca, Dr. Dias’ın Washington Eyalet Üniversitesi’ndeki 2013 doktora tezi, Dr. Hamlin’in kendi doktora tezi.
doktor Dias, tezinde başkalarının çalışmalarını kopyaladığını itiraf ediyor ve alıntılara yer vermesi gerektiğini düşünüyor. Daha önceki çalışmasında, bilimsel suistimali reddediyor.
Dr. slaytlar. “Bu bir kazaydı.”
Araştırma sonuçları Dr. Hemley’nin ekibi, Dr. Dias aslında lutesyum-hidrojen-nitrojen materyalinde yeni bir şey keşfetti.
Roma’daki Sapienza Üniversitesi’nde fizik profesörü olan Lilia Boeri, bunun yirmi yıl önce Bell Laboratuarlarında araştırmacı olan J. Hendrik Schön’ün New Jersey’de olduğu ortaya çıktığında bilimsel bir skandalın tekrarı olmadığının açık olduğunu söyledi. verilerini derledi ve bir dizi çığır açan keşif yaptığını iddia etti.
“Kesinlikle bir şey ürettiği ve bir şeyi ölçtüğü anlamında bu tamamen farklı bir hikaye” dedi Dr. Dr. slaytlar.
Bununla birlikte, “Bunun süperiletkenlik kanıtı mı yoksa sadece bir çeşit ilginç bir elektronik iletim mi bulduğu gerçekten net değil” diye ekledi.
Son yıllarda, hidritler olarak bilinen malzemeler, bugüne kadar gerekli tüm ezme basınçlarına sahip olmalarına rağmen, daha yüksek sıcaklıklarda çalışan süper iletkenler arayışında umut vaat ediyor. doktor Dias, onu lutesyum-hidrojen-azot karışımına götüren şeyin hidritler olduğunu söyledi.
Ancak Boeri, diğer hidritlerin standart süperiletkenlik teorisine uymasına rağmen, Dr. Ama slayt değil.
Daha önceki bir makalede, Dr. Hemley, Illinois Chicago Üniversitesi’nde fizik alanında yüksek lisans öğrencisi olan Adam Denchfield ve aynı üniversitede fizik profesörü yardımcısı olan Hyowon Park ile birlikte bunun nedenini araştırmacıların lutesyumun elektronik yapısındaki incelikleri gözden kaçırdıklarını söyleyerek açıklıyor. Daha yüksek süper iletken sıcaklık için bir açıklama sağlayabilecek hidrojen-azot bileşiği.
Öğelerin Dr. Dias’ın malzemesi farklı yapılarda yapılandırılabilir. Baskın yapı, renk değişikliğinden ve gözlemlenen diğer özelliklerden sorumlu olabilirken, süper iletken akımlar bileşikteki başka bir yapının daha küçük bir kısmından akar. Bu, neden tüm örneklerin, hatta hepsinin Dr. Üretilen slaytlar süper iletkendir.
Ama doktor Boeri etkilenmedi.
“Teorik argümanlar tamamen garip” dedi. doktor Boeri, en azından geleneksel teoriyi takip eden yüksek sıcaklıkta süper iletken bir malzemenin, bu malzemenin sahip olmadığı çok sert bir kafes yapısı gerektirdiğini ve makalenin bu konuyu ele almadığını söyledi.
Buffalo Üniversitesi’nde kimya profesörü olan Eva Zurek, hem Dr. Hemley hem de Dr. Dias ilk başta şüpheciydi ama şimdi kısmen fikrini değiştirdi.
Süper iletkenlerin sayısal simülasyonları, hesaplamaları gerçekleştirmek için basitleştirmeler içerir. Dr. Hemley’nin makalesi, hesaplamaların biraz farklı yapılması gerektiğini ve Dr. Zurek’in grubu bu modifikasyonları denediğinde aynı cevapları buldular.
“İmkansız olmadığını anladım” dedi Dr. geri. “Hemen göz ardı etmezdim, hadi bu şekilde koyalım.”